Plein air Landschappen | 2020/ heden
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
Sinds 2020 sta ik mij toe om in de buitenlucht naar aanschouwing (plein air) te werken. Tot dan toe kon ik weinig met het gegeven landschap omdat het in tegenstelling tot portretten en stillevens mij te ongrijpbaar was. Intussen zie ik mogelijkheden om naast de ruimtelijke indruk ook de tactiliteit van een landschap te vangen in gebaar en structuur. Landschappen zijn voor mij nu meer grijpbaar dan ik voor mogelijk hield.
Om in dit stadium de nadruk te leggen op de grootse, gelaagde ideeën die er onontkoombaar in zitten , vind ik overbodig (het zijn tenslotte ook Legels) en ook teveel concurreren met het belang van het immense plezier dat ik beleef in het gewoonweg maken ervan. Sinds wanneer is dat niet meer genoeg eigenlijk?
Om in dit stadium de nadruk te leggen op de grootse, gelaagde ideeën die er onontkoombaar in zitten , vind ik overbodig (het zijn tenslotte ook Legels) en ook teveel concurreren met het belang van het immense plezier dat ik beleef in het gewoonweg maken ervan. Sinds wanneer is dat niet meer genoeg eigenlijk?
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>